Historia biżuterii męskiej

Ale jak to było u zarania naszych dziejów? Jaka historia wiąże się z męską biżuterią? Czy kiedyś ludzie byli bardziej otwarci na świecidełka męskie? Czy może teraz jest czas rozkwitu męskiej biżuterii? Jaka zatem jest ta historia biżuterii męskiej?

Przez większą część naszej historii ozdoby były właśnie męską domeną. Już tysiące lat przed naszą erą ludzie tworzyli amulety z kamienia, kłów, kości zwierząt, drewna czy muszelek, co miało chronić ich przed złymi mocami. Amulety takie były przeznaczone właśnie dla panów i tylko oni mieli możliwość ich noszenia. Były też takie czasy gdzie kobiety miały wręcz zakaz noszenia biżuterii. Już w starożytności mężczyźni obwieszali się świecidełkami. Biżuteria oznaczała konkretny status społeczny, przynależność do określonej grupy, zamożność, bogactwo i władzę. Egipcjanie, grecy i rzymianie obwieszali się biżuterią. To właśnie w starożytnym Rzymie męska biżuteria ozdabiana diamentami była niezbędnym elementem stroju. Pierścienie ze złota nosili dygnitarze i senatorzy państwowi. Dla innych panów przeznaczone były ozdoby z żelaza. Już u schyłku średniowiecza męska biżuteria zaczęła nabierać dużego znaczenia. Swoje apogeum miała w renesansie – w XVI i XVII w. Wówczas szlachta i królowie obwieszali się łańcuchami, pierścieniami, sygnetami a nawet kolczykami. Tak! Mężczyźni mieli zdecydowanie więcej biżuterii w swoich szkatułkach niż kobiety.

Na kartach historii zostawiło swoje ślady wielu mężczyzn, którzy zasłynęli z noszenia właśnie męskich ozdób. Już Bolesław I Chrobry miał kilka sygnetów w swoich zbiorach. Służyły one do pieczętowania pism służbowych. Na uwagę zasługuje zdecydowanie Henryk III Walezy - pierwszy elekcyjny król Polski w latach 1573-1574. Był wszechstronnie wykształcony, odważny i ambitny. Przyjechawszy do Polski wręcz zaszokował wszystkich swoim strojem i dodatkami do niego. Miał przekłute uszy i nosił podwójne, wysadzane perłami, kolczyki z wisiorkami. Nie wystarczyło mu noszenie jednego kolczyka, miał je z obu stron. Na dworze Henryka III było wielu mężczyzn malujących sobie twarze, strojących się w klejnoty i używających perfumy. Historia męskich kolczyków ma kolejnego zwolennika w osobie George'a Villiersa - książę Buckingham. Był ulubieńcem króla Jakuba I. Pojawiał się na dworze w kolczykach z brylantami, kapeluszach z kokardami i sznurach pereł. Henryk VIII Tudor - król Anglii w XVI w. Również uwielbiał łańcuchy i pierścienie. Pozował w nich do obrazów, które obecnie możemy znaleźć i obejrzeć także w internecie. Łańcuchy, broszki, medaliony, a później ordery były elementami męskiego stroju jeszcze w XIX w. Dandysi nosili pierścienie na białych rękawiczkach, co miało być przejawem nonszalancji i wyrazem buntu wobec mieszczańskiej rzeczywistości. Beau Brummell jako arbiter męskiej elegancji w Wielkiej Brytanii przyczynił się do spopularyzowania garnituru w obecnej formie.Tym samym miał duży wpływ na powstanie tradycyjnych spinki do mankietów. Kolczyki męskie kojarzą się również z Kozakami. Kolczyk w uchu wskazywał na rolę i miejsce w rodzinie Jeżeli mężczyzn nosił kolczyk w lewym uchu znaczyło to, że był jedynym synem samotnej matki. Kolczyk w prawym uchu nosił mężczyzna, który nie miał męskiego potomka. Jedynak natomiast nosił dwa kolczyki. Kolczyki w kulturze kozackiej były pewnym rodzajem talizmanów. W internecie można też znaleźć wzmianki, że to żeglarze Kolumba zapoczątkowali modę na męską biżuterię. Stąd popularne wyobrażenie "wilka morskiego" z przyciągającymi wzrok złotymi kolczykami w uszach. Prawdopodobnie mieli się obwieszać biżuterią, by zachować trochę kruszców "na czarną godzinę". W XX w. w biżuterii męskiej widoczne były jedynie spinki do mankietów oraz spinki do krawata. Koniec XX i początek XXI w.

ponownie niesie ze sobą rozkwit świecidełek dla panów.

Obecnie jesteśmy coraz bardziej otwarci, mamy szeroki wybór biżuterii wszelkiej maści. Biżuteria męska w historii miała swoje wzloty i upadki. Raz była domeną kobiet, raz mężczyzn. Bywało to różnie. Ale trzeba pamiętać, że jej korzenie są jednak typowo męskie.

Źródło zdjęć: https://pl.wikipedia.org